Βάτες, στρας και νέα τάξη πραγμάτων

Τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά το 2010, έχει δημιουργηθεί μια έντονη νοσταλγική τάση για τη δεκαετία του 80. Τόσο έντονη, που κοντεύει να εξελιχθεί σε κίνημα επαναφοράς όλων όσων άφησε ως παρακαταθήκη η δεκαετία αυτή.

Η αλήθεια είναι πως τα eighties είναι αναμφίβολα η πιο πλούσια δεκαετία, τόσο σε οικονομικό, επιστημονικό και τεχνολογικό επίπεδο, όσο και σε παραγωγή καλλιτεχνικών ταλέντων, μόδας και lifestyle.

Στη διάρκεια της δεκαετίας αυτής, δόθηκε τέλος στον ψυχρό πόλεμο, έπεσε το τείχος του Βερολίνου, έγιναν μια σειρά από πόλεμοι που άλλαξαν τα παγκόσμια δεδομένα και υιοθετήθηκε διεθνώς το οικονομικό σύστημα Laissez-faire, απελευθερώνοντας τις ιδιωτικές εμπορικές συναλλαγές, με μείωση του κρατικού ελέγχου και των αντίστοιχων κανονισμών της αγοράς.

Για την καθημερινότητα των απλών ανθρώπων, ήταν η δεκαετία της ελευθερίας, της ευημερίας και της χαράς. Για τον δυτικό κόσμο ήταν ένα μεγάλο πάρτι. Μια μεγάλη γιορτή. Ήταν η δεκαετία που μας σχημάτισε, που μας σημάδεψε. Η δεκαετία που έθεσε τα θεμέλια σε ό,τι απολαμβάνουμε ή δεν απολαμβάνουμε σήμερα.

Αξίζει να δείτε τη σειρά ντοκιμαντέρ του National Geographic, “The 80s – The Decade That Made Us”, στην οποία παρουσιάζονται, χρονολογικά, όλα όσα συνέβησαν εκείνη την εποχή και να συνειδητοποιήσετε που οφείλεται ή δεν οφείλεται η σημερινή μας καθημερινότητα. Το ντοκιμαντέρ αυτό, είναι αμερικανικής παραγωγής και ασφαλώς  παρουσιάζει τα γεγονότα της δεκαετίας από τη δική τους σκοπιά. Ωστόσο, μπορούμε να θυμηθούμε, οι παλιοί και να γνωρίσουν οι νέοι το τοπίο της εποχής. Αν θυμάμαι καλά, τα επεισόδια της σειράς είναι δέκα. Εδώ φιλοξενώ το πρώτο.

Η Δυναστεία και το Ντάλας άνοιξαν τον δρόμο στις βάτες, τα στρας και τα διαστημικά… χτενίσματα. Το Top Gun στα γυαλιά ηλίου Ray-Ban και στα δερμάτινα στρατιωτικά τζάκετ. Η Madonna φόρεσε σταυρουδάκια και τρύπια blue jeans και ακολούθησε ολόκληρη η ανθρωπότητα. Οι αστράγαλοι του Michael Jackson “έλαμπαν” μέσα από τις άσπρες κάλτσες που έκαναν αντίθεση με το υπόλοιπο μαύρο outfit. Μπορεί εκείνος να επέλεξε αυτή την αντίθεση για να φαίνεται καλύτερα η χορευτική του φιγούρα του moonwalking. Όμως, δεν υπήρχε άνθρωπος που να μην φόρεσε την άσπρη κάλτσα. Οι Βορειοευρωπαίοι, μάλιστα, το κορύφωσαν φορώντας άσπρες κάλτσες με πέδιλα και σανδάλια.

Το 1981 η Ελλάδα έγινε το δέκατο μέλος της -τότε- Ευρωπαϊκής Οικονομικής Κοινότητας. Λίγο αργότερα, οι τότε ηγέτες των ΗΠΑ και της Σοβιετικής Ένωσης, Ronald Reagan και  Mikhail Gorbachev, αντίστοιχα, έθεσαν τις βάσεις για το τέλος του Ψυχρού Πολέμου και της πτώσης του τείχους του Βερολίνου. Ο Καναδάς, η Αυστραλία και η Νέα Ζηλανδία, απέκτησαν την ανεξαρτησία τους από τη Μεγάλη Βρετανία, ενώ μια σειρά πολέμων ξεκινούσε στις συνήθεις πια περιοχές του πλανήτη, από τη Μέση Ανατολή μέχρι το Ιράν και το Ιράκ.

Σε επιστημονικό επίπεδο, ήταν τη δεκαετία του 80, όταν ο άνθρωπος κατάφερε να αποκρυπτογραφήσει τον γενετικό του κώδικα και να δημιουργήσει έναν εντελώς νέο κλάδο της ιατρικής, τη γενετική θεραπεία. Την ίδια εποχή, παρουσιάστηκαν τα πρώτα κρούσματα του ιού HIV, που προκαλεί το AIDS, στην πορεία του οποίου έχουν χάσει τη ζωή τους πάνω από 39 εκατομμύρια άνθρωποι. Δυστυχώς, η κυβέρνηση του Προέδρου Ronald Reagan, αρχικά, αρνήθηκε να χρηματοδοτήσει τις έρευνες για την εύρεση θεραπείας, επειδή ήταν “η νόσος των ομοφυλόφιλων” και προφανώς, δεν είχε λόγο να εμποδίσει τον αφανισμό τους.

Η δεκαετία του 80 ήταν, ίσως, η πιο σημαντική περίοδος για την εξέλιξη της τεχνολογίας, από την εποχή που εμφανίστηκε ο άνθρωπος στη γη, αν εξαιρέσουμε τα επτά θαύματα του κόσμου, για τα οποία δεν είμαστε σε θέση να έχουμε την πλήρη εικόνα του τρόπου με τον οποίο δημιουργήθηκαν.

Η ψηφιοποίηση, όπως και η αποκρυπτογράφηση του ανθρωπίνου γονιδιώματος, άλλαξαν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο ζούμε, εργαζόμαστε και επικοινωνούμε. Στη δεκαετία του 80 οι προσωπικοί ηλεκτρονικοί υπολογιστές (pc) έκαναν την εμφάνισή τους, κυρίως στις επιχειρήσεις, με πρωτοπόρο την IBM, ενώ η Commodore λανσάρισε τον πιο δημοφιλή υπολογιστή όλων των εποχών, τον Commodore 64, ο οποίος, με την προσιτή τιμή λιανικής του, κατάφερε να πουλήσει πάνω από 17 εκατομμύρια συσκευές. Στη συνέχεια, η Apple παρουσίασε τη δική της εκδοχή, το Macintosh, τον πρώτο υπολογιστή με γραφικό περιβάλλον εργασίας. Όλη η έρευνα και η μελέτη για τη δημιουργία του ίντερνετ, όπως το γνωρίζουμε σήμερα έγινε στη διάρκεια της δεκαετίας του 80, από τον Βρετανό επιστήμονα Timothy Berners Lee. Το World Wide Web (www) πήρε την τελική του μορφή το 1989 και λανσαρίστηκε για γενική χρήση, δύο χρόνια αργότερα.

Στη δεκαετία του 80 έκαναν την εμφάνισή τους τα Walkman (από τη Sony), τα τεράστια φορητά ραδιοκασετόφωνα beatbox, το οικιακό video και το ηλεκτρονικό όργανο, synthesizer, για να αλλάξουν εκ θεμελίων τον τρόπο ψυχαγωγίας και διασκέδασης. Μέσα σε αυτή την κοσμογονία εμφανίστηκε και το MTV για να δώσει εικόνα στον ήχο της μουσικής. Ο Micheal Jackson, η Madonna και οι Duran Duran, ίσως να μην είχαν χτίσει τον μύθο τους τόσο ψηλά, αν δεν υπήρχαν τα video clip. Κι επειδή εκείνη την εποχή κάποιες περιοχές του πλανήτη πέθαιναν από την πείνα, η δύναμη της μουσικής, μαζί με τη δύναμη της εικόνας, έφεραν κοντά δεκάδες καλλιτέχνες για να δημιουργήσουν το Live Aid και το USA for Africa/We Are the World και να συγκεντρώσουν πάνω από $260 και $140 εκατομμύρια, αντίστοιχα, που προσφέρθηκαν ως ανθρωπιστική βοήθεια σε χώρες της Αφρικής.

Στην Ελλάδα, το πολιτικό τραγούδι του Θεοδωράκη, του Σαββόπουλου, της Φαραντούρη, του Λοΐζου και άλλων, με τη βοήθεια της εικόνας, αλλά και της ευημερίας, έδωσε τη θέση του στο mainstream τραγούδι, για μεγάλη λαϊκή κατανάλωση. Μπορεί, σήμερα, μια συνεργασία μεταξύ του Βασίλη Καρρά με τον Φίλιππο Πλιάτσικα να μην προκαλεί εντύπωση, όμως, τότε, η συνεργασία του πρωτοεμφανιζόμενου ποπ τραγουδιστή, Κώστα Χαριτοδιπλωμένου με την (τότε) βασίλισσα της νύχτας, Άντζελα Δημητρίου τάραξε συθέμελα την ελληνική δισκογραφία. Άλλαξε τον τρόπο σκέψης των παραγωγών. Είμαστε στα 80s, κάνουμε ό,τι θέλουμε.

Την ίδια εποχή για τους δικούς τους, ο καθένας, λόγους, μερικοί δήμαρχοι, έσπασαν το μονοπώλιο της κρατικής ραδιοφωνίας, με την “ελεύθερη ραδιοφωνία” ανοίγοντας τον δρόμο για τους πρώτους ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, το 1988 (Top FM, Antenna), για να ακολουθήσει, δύο χρόνια αργότερα, η γέννηση της ιδιωτικής τηλεόρασης (Mega Channel, Antenna).

Θα μπορούσα να συνεχίσω γράφοντας για μήνες, για τη δεκαετία αυτή. Ανήκω στη γενιά της Generation X και ωρίμασα με τη γενιά του MTV. Όμως, προτιμώ να σταματήσω εδώ και να θέσω ένα ερώτημα: Εμείς, αυτής της γενιάς, που μεγαλώσαμε στα 80s, κάναμε καλό ή κακό στις γενιές που ακολούθησαν; Θα μπορούσε να ήταν διαφορετικός ο κόσμος; Φταίμε για τις επιλογές μας ή είμαστε υπερήφανοι;

Πολλοί κατηγορούν τη γενιά αυτή ως υπεύθυνη για τη σημερινή κατάντια, για την ανασφάλεια και την απομόνωση του ανθρώπου. Για τον θάνατο του φλερτ. Θέλεις γκόμενα ή γκόμενο; – There is an app for that!

Κλείνω με ένα στίχο από το τραγούδι του συγκροτήματος Locomondo, “80s”:

“Eighties, eighties… Στους θεατές μιας αλλαγής ανελέητης… μια γενιά που πληρώνει τα χρέη της… τώρα που φεύγουν, ένας – ένας, οι εκφραστές οι σπουδαίοι της…”

Αυτό!

 

18 thoughts on “Βάτες, στρας και νέα τάξη πραγμάτων

  1. Θα χαρακτήριζα δείγμα δημοκρατίας την πολυφωνια στα ΜΜΕ, άσχετα αν εξελίχθηκε σε φοβερό εργαλείο προπαγανδας και εκφυλισμου αξιών.
    Για αρκετούς απο εμάς εδώ γυρω η δεκαετια `80 ήταν αυτή της εφηβειας ή ενηλικίωσής μας κι ετσι εχει μια αίσθηση νοσταλγικής αθωότητας. Προσωπικά όμως θεωρώ πως παραλληλα ήταν η κατάρρευση ονείρων και ελπίδας και η αντικατάστασή τους από την υπερβολή, υπερκαταναλωση, το Φαινεσθαι αντι του Ειναι και το εύκολο κέρδος μέσω της απατης σε όλες τις τάξεις πια, η χυδαιότητα και η αγένεια γίνονται τα νεα χαρακτηριστικά του Νεοέλληνα. Μην ξεχναμε τους μεγαλοαστούς που δημιουργήθηκαν μέσω εύκολου κέρδους χωρίς κανένα υπόβαθρο αισθητικής αλλά με γλύψιμο και σκυψιμο . Η επιβίωση του απολυτου Κιτς! Κι αυτη η γενιά που ενηλικιώθηκε τέλη `80 αρχές `90 μεχρι τα μεσα, ήταν τούτοι που έφεραν στο φως την τωρινη γενιά του ευκολου, της κονσέρβας, την απολιτική γενιά με τις αυτοκινητάρες , την γενια που σκύβει και προσκυνα ενα κινητό.

    Liked by 1 person

    1. Δεν θα διαφωνήσω μαζί σου, σε ό,τι αφορά στο ευνοϊκό περιβάλλον που προσέφεραν τα 80s για την άνθιση του χειρότερου είδους νεοέλληνα. Πιστεύω, όμως, πως οι baby boomers, η γενιά του Πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη γι αυτή την κατάντια. Αυτή που καπέλωσε τα πάντα, στο όνομα της “δημοκρατίας” και συνεχίζει να κυβερνάει τον τόπο, μέχρι σήμερα, σχεδόν 50 χρόνια μετά, χωρίς ίχνος ντροπής και ευθύνης.

      Like

      1. Δυστυχώς οι αληθινοι επαναστάτες ειναι αφανεις τις περισσότερες φορές. Ή απλα καίγονται στην ίδια τους τη φλόγα. Όσοι εκμεταλλευονται τις περιστασεις προς ιδίον όφελος δεν ειναι επαναστάτες αλλά καιροσκόποι.
        Οι αναμνήσεις δεν μπορει να είναι απολιτικ, όσο κι αν στενοχωρεί καποιους. Είναι η ζωή έτσι, με όνειρα και λασπη μαζι καμωμενη κι όχι μόνο με ζάχαρη, πώς να το κανουμε 🙂

        Like

  2. Δεκαετία του 1980…..!
    τι να λέμε τώρα….! η εποχή της απογείωσης των ονείρων της δικής μας γενιάς.
    Κατ’ αρχήν Πάρι να πω ότι το αφιέρωμά σου είναι υπέροχο. Νοσταλγικό, περιεκτικό, πλήρες με λίγα λόγια.
    Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για τα γενικά δρώμενα εκείνης της εποχής. Δεν ήταν όλα μια φυγή προς τα μπρος. Πολλά από αυτά, που χαρακτηρίστηκαν “απελευθερωτικά”, στην ουσία αποτέλεσαν το σκαλί για έναν σημερινό εφιαλτικό κόσμο.
    Όσο αν η κατάργηση του ψυχρού πολέμου διαφημίστηκε ως περίοδος “εξομάλυνσης”, άλλο τόσο οδήγησε σε έναν εκτρωματικό σημερινό κόσμο , στον οποίο βασιλεύουν οι πόλεμοι, η τρομοκρατία, οι τοπικές αλλαγές συνόρων.
    Εμείς όμως μένουμε σε αυτά που γέμισαν τα όνειρά μας και καλά κάνουμε.
    Στα δικά μας πάρτυ, στα πρώτα μας φλερτ, στις δικές μας νευρώσεις, στην απίστευτη μουσική εκείνης της περιόδου.
    Γεμάτη από άρωμα νοσταλγίας σήμερα η ανάρτηση Πάρι μου και ειλικρινά το χάρηκα, που σε μας όλους, ξύπνησες όλο αυτό το κοιμισμένο όνειρο.
    Να είσαι καλά, καλή βδομάδα.

    Liked by 2 people

    1. Γιάννη, πρώτα απ’ όλα σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι που σου άρεσε η ανάρτηση και που είχε τη δύναμη να ξυπνήσει μέσα σου εικόνες χαράς από εκείνη την εποχή. Δεν σου κρύβω ότι με παίδεψε πολύ μέχρι να αποφασίσω τελικά τι να αφήσω μέσα στο άρθρο και τι να πετάξω.
      Σκοπός μου ήταν να γράψω μια ανάρτηση, αλλά το θέμα εξελισσόταν σε…βιβλίο. Έτσι, αποφάσισα να είμαι όσο πιο επιγραμματικός γίνεται και να αφήσω την πρωτοβουλία σε όποιον θέλει να ψάξει για τις λεπτομέρειες.
      Συμφωνώ απόλυτα πως η πολυδιαφημιζόμενη περίοδος “εξομάλυνσης” οδήγησε τελικά στο εκτρωματικό παρόν. Σκοπίμως, όμως, δεν στάθηκα πολύ στη διεθνή και την ελληνική πολιτική, γιατί είναι τόσες πολλές οι παράμετροι που θα χανόταν η μαγεία των όμορφων αναμνήσεων που (πιστεύω να) ξύπνησε σε όλους το άρθρο. Μπορούμε, όμως, να μαλλιοτραβηχτούμε (!!!) στα σχόλια. Χαχαχα…

      Like

      1. Καλά έκανες Πάρι μου και δεν εστίασες σε αυτό. Είναι ένα τεράστιο κεφάλαιο, που εστιάζει κύρια στο κοινωνικά και πολιτικά δρώμενα.
        Η Δική σου ανάρτηση είχε ένα άλλο άρωμα, μια άλλη ομορφιά.
        Να μας πάει πίσω στις νοσταλγικές εκείνες μνήμες που σημάδεψαν τη νιότη της γενιάς μας.
        Σαν άκουσα το τραγούδι των Locomondo πραγματικά συγκινήθηκα. Είχε τόσα πράγματα ως περιεχόμενο.
        Να δεις που ξεκίνησα και εγώ να γράφω μια ανάρτηση περίπου σαν τη δική σου αλλά δεν τα κατάφερα. Πνίγηκα στις μνήμες.
        Έτσι κατάφερα και απόλαυσα τη δική σου σε όλη της την ομορφιά.
        Ξέρεις τι να κάνεις ; Είναι στο είδος σου.
        Κάνε ένα αναλογικό αφιέρωμα στα τραγούδια που σημάδεψαν εκείνη την εποχή μας.
        Α….! ορίστε, βρήκα και θεματική εκπομπή στο ράδιο και μάλιστα σε σειρές….!
        Τι λες τώρα…
        Τα φιλιά μου εκεί.

        Like

  3. Ανήκω και εγώ σε αυτούς που μπήκαν εφηβεία στο 85-95. Έζησα την italo disco στο μεγαλείο της και σήμερα εξακολουθώ να είμαι μεγάλος οπαδός και συλλέκτης αυτού του είδους μουσικής. Εasy listening όμορφες μελωδίες να σου γαργαλάνε το αυτί, εύκολος στίχος που ποτέ δε με χάλασε και μια ομολογουμένως οπτική πανδαισία χρωμάτων να συνοδεύουν τα κατά εμέ αριστουργήματα των Alphavile και των Duran Duran, της Sandra και του Micheal Cretu, των Modern Talking και των Bad Boys Blue, του Gazebo και του Den Harrow, του Savage και των Radiorama. Δεν ξεχνώ επίσης πολλούς έλληνες που με μεγάλη επιτυχία ακολουθησαν αυτό το genre όπως ο Χαριτοδιπλωμένος με το lost in the night, ο Μπίγαλης με το I miss you, η Μαριάνα με το talk about love, ο Dj Palmer με το Computer guy ή οι the dreamers and the full moon με το dreaming in the night. Αργότερα υπερίσχυσε η πιο ποπ κουλτουρα της Madonna, της kim Wilde, της Kylie και του Rick Ashley με ένα MTV να γίνεται must σε κάθε ελληνικό νιάτο.

    Μου αρέσει πάαρα πολύ να διαβάζω την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας από έναν που τα έζησε από τη μέσα πλευρά όπως εσύ Πάρι. Και να κάνεις και άλλα τέτοια αφιερώματα. Εντούτοις δεν θέλω και δεν πρόκειται να κάνω τη μουσική που αγάπησα και μεγάλωσα βορά κοινωνικοπολιτικών προβληματισμών. Δε με ενδιαφέρει και με στεναχωρεί.

    ΥΓ: θέλω να ρωτησω αν η φωτο ειναι δικη σου σύνθεση, δηλαδή αν έχεις μεταφέρει τα βινύλιά σου στον Καναδά! 🙂

    Φιλιά πολλά

    Liked by 1 person

    1. Πέτρο, θα ξεκινήσω από το τέλος. Τα βινύλιά μου και τα σιντιά μου, περίπου 10,000 τεμάχια, τα έκανα δώρο στην ανιψιά / βαφτιστήρα μου, όταν έγινε 18 και πέρασε στο Πανεπιστήμιο.

      Α αλήθεια είναι πως δεν μου πέρασε ποτέ από το μυαλό να κάνω ένα μπλογ με την ιστορία της μουσικής βιομηχανίας. Θα είχα πολλά να γράψω. Κάποια στιγμή μου πέρασε από το μυαλό να γράψω ένα βιβλίο για το θέμα, αλλά πήρα ένα παυσίπονο και μου πέρασε!!!

      Σε ό,τι αφορά στα αριστουργήματα των Alphaville και των λοιπόν, στους οποίους αναφέρεσαι, βαριά κουβέντα τα “αριστουργήματα”. Θέλει μεγαλύτερη προσοχή η χρήση της, Έχουμε, πάντως, τα ίδια ακούσματα από εκείνη την εποχή.

      Καλημέρα.
      Φιλιά.

      Liked by 1 person

      1. Σιγά μη βάλω αντικειμενικά κριτήρια στο “αριστουργήματα” 🙂 Η μουσική είναι καθαρά υποκειμενική υπόθεση και όλα τα genres έχουν τα αριστουργήματά τους!

        ΥΓ.1 Τυχερή η ανιψιά!!
        ΥΓ.2 Μπορείς να γράφεις στο ίδιο blog περί μουσικής ιστορίας και απλά να δημιουργήσεις καινούργια κατηγορία ταξινόμησης (είναι διαφορετικό από τα tags) και μάλιστα να τη βάλεις σαν υποκατηγορία στο μενου.

        Liked by 1 person

  4. Περιεκτικό κι ευχάριστο το αφιέρωμα σου!
    Εγώ τη γενιά των 80’s της έζησα από διηγήσεις, αναζητήσεις και τη μουσικη.
    Πιστεύω όμωςακράδαντα, όσον αφορά τον προβληματισμό σου, πως κάθε δεκαετία έχει τα υπέρ και τα κατά της. Ας μη σταθούμε στο σε ποια δεκαετία έγινε η ζημιά, ας προσπαθήσουμε απλά να τη διορθώσουμε.
    Καλό μεσημέρι 🙂

    Like

    1. Σίγουρα η κάθε δεκαετία έχει τα υπέρ και τα κατά της. Η δεκαετία του ΄80, όμως, πιστεύω πως είναι ορόσημο για τον αιώνα που πέρασε. Έγιναν τεράστιες αλλαγές σε όλους τους τομείς. Καλές και κακές. Ας διορθώσουμε ό,τι χρειάζεται. 🙂

      Like

  5. Αγαπώ αυτή τη δεκαετία. Μεγάλωσα και ωρίμασα μέσα της. Όσο για τις μουσικές εκείνης της εποχής. Δηλώνω ακόμη οπαδός τους. Βινύλια δεν είχα πάρα πολλά αλλά πάντα χάζευα και θαύμαζα τα εξώφυλλα των βινυλίων του αδελφού μου (όταν έλειπε φυσικά).

    Liked by 1 person

  6. Λοιπόν, 80s… Έχουμε και λέμε:
    Παιδικό/εφηβικό δωμάτιο με τις ντουλάπες καλυμμένες με αφίσες από Μανίνα, Κατερίνα, Super Κατερίνα, Popcorn και Bravo. Ραδιοκασετόφωνο, στίβες από TDK, BASF, Sony, Maxwell, Denon μπλα μπλα με ηχογραφημένες με όλα τα είδη μουσικής. Στις σειρές έχω να προσθέσω Τόλμη και Γοητεία, ενώ κάθε Παρασκευή απαραιτήτως Μουσικόραμα – με το βίντεο ετοιμοπόλεμο για να γράψει τα αγαπημένα βιντεοκλίπ. Βάτες, στρας, φιόγκοι, χρώματα ολούθε, πολύ τζην – πολύ κιτς, βρε παιδί μου! Κι από τα ιστορικά να υπενθυμίσω το Τσερνομπίλ – ακόμα θυμάμαι ότι έφαγα στο κεφάλι την πρώτη βροχή που έπεσε μετά το ατύχημα (λέτε να έμεινε κουσούρι; ) Επίσης θυμάμαι τα σαμπό και τα ξυλοτσόκαρα, το παγωτό μηχανής που ποτέ κανείς μετά δεν πέτυχε τη γεύση του…
    Εντάξει, σταματώ – δεν θα γράψω ολόκληρο άρθρο στα σχόλια! Αλλά είναι η δεκαετία της ξενοιασιάς, των ονείρων και της εφηβείας μου!

    Καλώς σε βρήκα, Πάρι! Ένιωσα σαν στο σπίτι μου ήδη! 🙂

    Liked by 1 person

  7. Έρχομαι από τις αρχές του ’90, οπότε όπως καταλαβαίνεις, τα βιώματα μου είναι ανύπαρκτα σε αυτή.
    Βέβαια, πάντα είχα μια αγάπη και έναν θαυμασμό για τις μουσικές περιπλανήσεις της δεκαετίας τούτης, οπότε ομολογώ πως απόλαυσα ιδιαίτερα αυτό σου το αφιέρωμα!

    Καλό ξημέρωμα!

    Like

Leave a comment